Vandaag is het dan eindelijk zover. De daag waar we zolang naar uitgekeken hebben. De wekker ging vroeg. Want we moesten al om 07:30uur bij het therapie center zijn voor een anamnesegesprek. Insmeren, aankleden en ontbijten ging verrassend vlot. Ze leek er zin in te hebben. aangekomen bij het CDTC werden we al opgewacht door onze Therapeut Lisa en stagiair Philip (fysiotherapeut, Duits sprekend). Zelda werd meteen in het 'diepe' gegooid, want de bedoeling was dat Zelda en Arvid met Philip een rondje zee aquarium ging doen, terwijl Lisa met ons als ouders het gesprek zou voeren. Dat viel bij Zelda niet goed, zij wilde niet mee met Philipe, maar bij mama blijven. Uiteindelijk is ze 10 minuten later al gillend naar binnen geloodst om daar een spelletje te doen. En starten we alsnog met ons gesprek. Om 8 uur startte dan toch de therapie (zonder ouders) en konden we haar pas weer zien van een afstandje toen ze richting dok ging. Ze had het wetsuit al aan, dus dat was iig goed gegaan. Wij mochten pas richting de uitkijkplaats als Zelda al bij het dok was, zodat ze ons niet per ongeluk zou tegenkomen. Van een afstand konden we dus kijken hoe het ging. Zelda werd vanuit de rolstoel wen drijvend ponton/dok opgetild. Hier waren al een dolfijntrainster en een dolfijn aanwezig. Ook therapeut Lisa had een wetsuit aan en zou samen met Zelda het water in. Maar eerst op het randje zitten en kennismaken met haar therapie dolfijn, Kanoa. Daarna het water in met Lisa en Kanoa. Het ging niet zo goed als gehoopt. Ze vond het allemaal veel te spannend en heeft bijna al de tijd gehuild en geschreeuwd dat ze naar mama wilde of eruit. Ze wilde vooral zelf zwemmen (zonder dat Lisa haar vasthoud en zonder Kanoa). Gelukkig ook een aantal goede momenten. Achteraf douchen ging ook hartstikke goed gelukkig, want meestal is ze ontzettend panisch bij vreemde douches. Het zal een hele kluif worden om haar morgen die kant op te krijgen....
Arvid had zich met het broertje zusje programma prima vermaakt. Alleen jammer dat hij als enige tijdens zijn tijd zit. Andere tijden zijn er wel andere broertjes en zusjes, maar wel van Duitse families. Wat dat betreft treft hij het dus niet.
Terug in het hotel, wilde Zelda meteen het zwembad in. Gelukkig kon dat met oom Eddie en tante Susan, want wij zelf hadden informatie bijeenkomst bij het CDTC. Komende weken kunnen wij als ouders aan 6 workshops meedoen. Allemaal buiten therapie tijd.
Morgen hebben we als ouders en broertje ook de familyswim. Normaal is dit op de zaterdag na de eerste therapieweek, om ook te ervaren wat het is en om kennis te maken met de therapiedolfijn. Maar nu verwachten ze een tropische storm komende vrijdag en als deze erg heftig is kan de swim op zaterdag niet doorgaan. Dit risico willen ze niet nemen en plannen ze het nu dus komende week in.
Morgen dus om verschillende redenen een spannende dag.......hou zou Zelda reageren?
