Dolfijntherapie voor Zelda

Dag 12: We splitsen ons op....

2016-10-02_21.56.11

 

Vandaag heeft Zelda zowaar uitgeslapen. Half 7 werd ze wakker. Weer poko poko, want het is tenslotte nog steeds weekend. Ze start haar dag dus met Nijntje, ipv aankleden en ontbijten zoals door de weeks. De aflevering dat Nijntje haar juf jarig is en dat de klas een verrassing voor haar wil organiseren. Ze gaan dat plannen en bespreken op het schoolplein.

Zelda blijft met haar spel daar in hangen vandaag en wil de hele dag maar blijven plannen op het schoolplein. Uiteindelijk iedereen ontbeten en ingesmeerd (zonnebrand en anti-insect), want het is weer een bewolkte dag, maar hebben geleerd van gisteren. We waren bang dat Zelda weer meteen het zwembad in wilde, maar ze zat zo in haar spel dat ze daar niet meteen over nadacht. Ondertussen hadden Jeroen en ik zitten brainstormen wat we vandaag moesten doen. Zonder geschikt vervoer kun je niet zo heel veel met Zelda, dus besloten we ons op te splitsen. Jeroen en Arvid samen op pad (1 op 1) en mama en Zelda samen de dag door. De mannen gingen een dagje Punda doen. En ik wilde met Zelda lekker wandelen en richting Mambo Boulevard om daar een lekker ijsje te kopen. Uiteindelijk gingen oom Eddie en tante Susan ook mee ijsje halen en we hebben heerlijk gesmikkeld. Daarna rustig weer terug gelopen en nog even geschommeld. Lunchen deden we met zijn tweetjes in het appartement en daarna had ik toch het strand weer op het programma. Wonder boven wonder zonder al te veel poespas, kon alles goed voorbereiden en klaar maken. En zonder problemen richting stand en heerlijk gezwommen. Tegen 15 uur weer terug in hotel en lekker douchen en optutten (haartjes doen, jurkje aan), want we gingen uit eten in Hammingway. Lopend buffet. Zelda heeft dit keer niet echt smakelijk gegeten. We moesten om de 10 minuten met haar naar de wc, ze leek niets lekker te vinden en zelfs een salade wilde ze niet opeten (is ze echt gek op). Maar tijdens salade eten moest ze voor de zoveelste keer weer naar de WC…..en wat blijkt, spettertjes poep. Het zit toch niet helemaal lekker daar van binnen, vandaar de moeite met het eten. Nog heel even gedanst, maar toen echt terug naar hotel. Het was al laat en 20.30uur is al ver voorbij kinderbedtijd.

 

 

morgen vroeg op, om 6 uur gaat de wekker weer. de eerste therapiedag van de tweede week. Hoe zal dat verlopen. Zullen we haar daar in haar rolstoel heen kunnen duwen of zouden we haar weer moeten tillen om daar op tijd te zijn.

 

Dag 11: Even rustig aan...

image5

Zo'n eerste week hakt er dan best in bij Zelda, dus vandaag niets op het programma en doen dus poko poko (rustig aan). Dus een poging tot uitslapen, al was Zelda dit keer al om 5:15uur wakker. Nog kunnen snoezen tot 6 uur, maar toen moest ze toch echt voor een grote boodschap naar de wc. Jeroen was ook al wakker ( slaapt in het bed van Zelda en Zelda slaapt naast mama, beter voor ieders nachtrust) en nam Zelda over, zodat mama nog een uurtje erbij kon slapen. 

Daarna ontbijt en in de kleren. Jeroen wilde deze morgen naar met zijn 4en naar het stand. Lekker zwemmen want daar zijn ze dol op. Maar bij Zelda barste de bom, zal ik maar zeggen (moeilijk te omschrijven, wie het een keer heeft meegemaakt, weet wat we bedoelen). En maar meteen proberen in de praktijk te brengen wat we de afgelopen week voor adviezen hebben gekregen. Dat viel niet mee, maar na drie kwartier was ze dan eindelijk rustig en kregen we eruit wat het probleem was....ze wilde niet naar de zee, maar in het zwembad. Dus papa met Arvid naar de zee met snorkel spullen en mama en Zelda naar het zwembad van het hotel. 

Telkens gevraagd aan Zelda of ze het toch niet leuker vond om met zijn vieren in zee te zwemmen, maar telkens een nee. Twee maal toe het bad uit omdat ze naar de wc moet (ja ja ze heeft nu alleen 's nachts nog een luier om en weet zelfs dat in zwembad plassen niet kan, maar in zee wel). Bij die tweede maal wilde ze dan toch naar de Zee. Meteen de spullen gepakt en die kant op. Toen wij bij papa en Arvid kwamen, wilden zij net naar het zwembad om dan toch met zijn vieren te zwemmen. We zijn dus bij de zee gebleven. 

Het was een bewolkte dag en voor de mensen op Curacao een beetje fris, maar voor ons heerlijk. Maar ook bij bewolking kun je verbranden, dus morgen maar smeren, want vandaag was het toch wat te hard gegaan.

Vanmiddag een bezoekje gehad van de oom van Jeroen met gezin. Zij wonen op dit mooie eiland en zien we normaal gesproken nooit. Dus erg leuk. 

image6

 

Dag 10: Vijfde Therapiedag

image4 

Het is Alweer de laatste therapie dag van de eerste week en hij is gewoon doorgegaan. We hebben haast niets van de orkaan gemerkt hier. 

Zelda weer op de rug van papa richting het CDTC. Maar daar eenmaal aangekomen heeft ze haast niet gehuild. Ze hebben goed kunnen werken in de oefenruimte. Het liep allemaal (weer) een beetje anders vandaag, want bij een van de andere kinderen was de therapiedolfijn verhinderd, en moesten ze dus met 3 kinderen, twee dolfijnen delen. Dat ging gelukkig prima.

Na de therapie is Zelda toch wel echt moe. We gaan dan altijd even chocolademelk drinken in het hotel en dan wil ze toch echt even Nijntje of Bob de bouwer kijken. Ook is ze gek op zwemmen dus ook nog even in zee gezwommen. Dat wil ze dan zo graag dat ze het tegenover gestelde gedrag laat zien. En gaat dan helemaal door het lint. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk werd ze rustig en konden mama en Zelda dan toch achter papa en Arvid aan richting strand. Daar nog heerlijk gezwommen, maar moesten uitkijken voor de stroming.

Helaas nog veel pittige buien vandaag, dus ook ceel binnen gezeten. Morgen weekend en heeft Zelda 2 dagen om even bij te komen.

Dag 9: Vierde Therapiedag

image3Vannacht alvast een voorproefje gehad voor wat komen gaat. Veel regen en onweer. Zo hard en dichtbij dat de auto's op de parkeerplaats voor het hotel in alarm gingen. Zelda is er gelukkig niet wakker van geworden. Maar dat is nog niets met wat ons nog te wachten staat. In een vorig blog sprak ik over tropische storm Karl zoals stond in de info van het hotel, maar dit moet tropische storm Matthew zijn, die zich inmiddels heeft ontwikkeld als Orkaan.

Vandaag is de therapie in iedergeval door gegaan. Weer heeft Zelda moeite om richting het CDTC te gaan. Al ging het aankleden en eten wel gewoon vlot. Maar paar minuten voor we de deur uit moeten gaat het mis en krijgen we haar rolstoel niet meer de deur uit. Dus papa was weer de klos. Gelukkig was het tijdens de sessie binnen wel snel weer over en heeft ze hartstikke goed haar best gedaan. Normaal is de sessie: werken een half uur, dan dolfijnpak aan, gordel om, in het water met Kanoa, dok tijd, in het water met Kanoa en dan douchen, bespreken met ouders. Maar vandaag was er onweer voorspeld en liep het anders. De doktijd werd naar voren gehaald waardoor het werken in de therapieruimte langer werd, ze hierdoor dus later het water in gingen, maar daar dus ook langer bleven zonder er halverwege eruit te gaan voor doksessie. In het water was ze wat tegendraads en koppig, maar was ze toch ook wel aan het genieten en goed aan het meedoen. 

Na de nabespreking van de therapiesessie, hadden wij als ouders weer een workshop. Arvid had weer kidsclub en mocht langer blijven zodat hij ook andere broertjes en zusjes mocht ontmoeten en Zelda ging met tante Susan en Oom Eddie mee terug naar het hotel. Net na de sessie kwam de regen met bakken uit de  lucht. Je kon beter o je blote voeten lopen want schoenen had geen zin.

zelda is die middag nog lekker met Arvid en papa naar het strand geweest om te zwemmen. Was er prima weer voor, bijna geen wind en niet te heet vanwege de bewolking.

Wat we vannacht en morgen over ons heen krijgen is nog een verrassing. Ook horen we morgenochtend pas of de therapie wel of niet doorgaat. We zullen zien...

Dag 8: Derde Therapiedag

image1

Ondanks dat het gisteren goed ging in het water, was het vanmorgen toch weer moeilijk voor haar om te gaan. Wederom dus bij papa op de rug en de rolstoel los mee. Zelda heeft toch wel het half uur oefenen in de oefenritten nodig gehad om te kalmeren. Het is meer het gescheiden zijn van papa en mama...het vertrouwen in de therapeuten moet nog komen, maar wordt wel steeds beter. Ze heeft nu wel echt genoten van de tijd in het water en durft nu meer met en bij Kanoa te doen. Ze laat in ieder geval wel flink het gedrag zien waarvoor we zijn gekomen. Dus wie weet wat we allemaal kunnen bereiken komende 1,5 week nog.

Vandaag was er trouwens een extra hulp aan het team Zelda toegevoegd. Naast Lisa de therapeut, Kanoa de dolfijn, Babette de dolfijntrainster, Philipe de stagiaire en Zelda, was er nu ook extra hulp voor Babette. Want vandaag had Arvid dokdag. Hij heeft genoten en veel geleerd. Hij wil nu ook wel dolfijntrainster worden later. Ook wij mochten aan het einde bij het dok komen, zodat we van dichtbij Zelda in actie konden zien. En zij kon ons trots laten zien dat ze zelf al durfde te aaien. Gelukkig geen verdriet en spanning meer op het gezichtje van Zelda, meer ontspannen en lachen.

Inmiddel hebben wij als ouders ook onze eerste workshop gehad. Spelend de dag door....toch weer nuttige inzichten en tips mee kunnen nemen. Zelda en Arvid waren inmiddels met tante Susan en oom Eddie aan het afkoelen inzet zwembad.

De dag afgesloten met een ritje per bus naar Punda en daar een heerlijk lokaal gerecht gegeten. Maar 18 NaF p.p. Zelda bij papa op de rug, want taxi is duur en de bus maar 3 gulden pp. 

Morgen gaat de therapie toch door ondanks het weer, maar vrijdag is nog onzeker. Er worden op het eiland druk voorbereidingen getroffen voor de hurricane die onze kant op komt. 

image2

 

Dag 7: Tweede Therapie dag

IMG_4469Vandaag de wekker een half uurtje later, want we hoefden vandaag niet een half uur eerder aanwezig te zijn. Toch was het een pittige ochtend. Want de weerstand voerde de boventoon. Hoe dichter bij vertrek tijd, des te meer weerstand Zelda bood. Ze heeft ook niet echt mazzel, want ondanks veelvuldig insmeren met anti insect is ze toch onder haar linker voet gebeten door een insect en daar heeft ze flink veel last van. Een plek waar wij dus niet aan hadden gedacht om haar in te smeren. Deze irritatie kwam  er dus nog eens bovenop voor haar. Om uiteindelijk toch op tijd bij therapie te zijn, heeft Jeroen haar uiteindelijk uit haar rolstoel getild en zo naar het CDTC gedragen. Alleen remmen uit haar wielen halen had niet voldoende effect om vooruit te komen. Het meisje heeft aardig wat kracht in haar handen en armen. Jeroen heeft haar meteen in de oefenruimte gezet en daar hebben we afscheid van haar genomen. Daar was ze nog een tijd lang verdrietig en duurde het even voor ze gekalmeerd was. Hierdoor ging ze vandaag 10 minuutjes later richting dok. Tijdens het omdoen van de zwemgordel hoorden we haar nog wat jammeren, maar daarna was het gelukkig snel over. De sessie in het water ging dus echt veel beter dan gisteren. Ze was meer ontspannen. Ze aaide uit zich zelf ook Kanoa en vroeg aan haar therapeut Lisa of ze het goed deed. We hebben haar niet meer horen roepen om mama en niet meer horen huilen. Er konden zelfs wat knuffels af voor Lisa. Halverwege de doktijd kreeg ze weer wat oefeningen op het dok en kwam de dolfijntrainster Babette onze kant op om kennis te maken en ons voor te stellen aan Kanoa (of foto bij deze post). Wat een prachtig beest. Hij maakt graag geluid en is zeer nieuwsgierig. Hij is vijf jaar en vind het erg leuk om therapiedolfijn te zijn. (dolfijnen die aangeven het niet leuk te vinden of niet meer leuk te vinden, hoeven het dus niet te doen)

 

 

Er stond nog meer voor ons op het programma vandaag. Namelijk de familySwim. Deze is dus normaal op zaterdag met de therapie dolfijn van je kind, maar in verband met de tropische storm Karl hebben ze deze naar voren gehaald en was het dit keer met een andere dolfijn. Om 1300 uur aanwezig zijn voor uitleg en instructies. We gingen zwemmen met dolfijn Bonnie en haar 1 jarig zoontje Samie. Bonnie zelf is al 26/27 jaar oud en Samie is haar derde kindje. Hij doet soms wel en soms niet mee, naar gelang hij durft en zin heeft, maar blijft komende drie jaar zeker nog bij zijn moeder. Wat een bijzondere ervaring. Zelda verbleef intussen bij een stagiaire, zodat we ons over haar geen zorgen hoefden te maken. Al hebben we haar tijdens de instructies wel behoorlijk horen protesteren, het valt voor haar ook niet mee om telkens te scheiden…

Wat een mooi beest, Bonnie. Ze voelde erg glad, stevig en elastisch en je voelde gewoon een brok spieren. Je hebt meteen ontzag voor haar. We moesten zelf ook, net als Zelda, een band om ons middel en we moesten zwemvliezen aan. Arvid ging ook te water, maar hij werd begeleid door een therapeut die hem van achter vasthield en hielp. Zo konden we alle drie contact maken met Bonnie en met haar zwemmen en aaien. Ook mochten we met haar spelen en zorgde Samie af en toe voor een verrassing. Wie weet wordt Samie ook een therapie dolfijn als hij groot is (hoeft dus niet, hangt helemaal van Samie af).

 

 

Vanavond was er een Happy Hour in het Dolphin Suits en konden we kennis maken met het gehele team van het CDTC en andere therapie gezinnen. Papa en Zelda hebben nog een klein showtje weggegeven met het nummer van Cry Cry Cry.

 

Zelda blijft met lettertjes bezig...M van Mama...

 

IMG_4468

Dag 6: Eerste Therapie dag

imageVandaag is het dan eindelijk zover. De daag waar we zolang naar uitgekeken hebben. De wekker ging vroeg. Want we moesten al om 07:30uur bij het therapie center zijn voor een anamnesegesprek. Insmeren, aankleden en ontbijten ging verrassend vlot. Ze leek er zin in te hebben. aangekomen bij het CDTC werden we al opgewacht door onze Therapeut Lisa en stagiair Philip (fysiotherapeut, Duits sprekend). Zelda werd meteen in het 'diepe' gegooid, want de bedoeling was dat Zelda en Arvid met Philip een rondje zee aquarium ging doen, terwijl Lisa met ons als ouders het gesprek zou voeren. Dat viel bij Zelda niet goed, zij wilde niet mee met Philipe, maar bij mama blijven. Uiteindelijk is ze 10 minuten later al gillend naar binnen geloodst om daar een spelletje te doen. En starten we alsnog met ons gesprek. Om 8 uur startte dan toch de therapie (zonder ouders) en konden we haar pas weer zien van een afstandje toen ze richting dok ging. Ze had het wetsuit al aan, dus dat was iig goed gegaan. Wij mochten pas richting de uitkijkplaats als Zelda al bij het dok was, zodat ze ons niet per ongeluk zou tegenkomen. Van een afstand konden we dus kijken hoe het ging. Zelda werd vanuit de rolstoel wen drijvend ponton/dok opgetild. Hier waren al een dolfijntrainster en een dolfijn aanwezig. Ook therapeut Lisa had een wetsuit aan en zou samen met Zelda het water in. Maar eerst op het randje zitten en kennismaken met haar therapie dolfijn, Kanoa. Daarna het water in met Lisa en Kanoa. Het ging niet zo goed als gehoopt. Ze vond het allemaal veel te spannend en heeft bijna al de tijd gehuild en geschreeuwd dat ze naar mama wilde of eruit. Ze wilde vooral zelf zwemmen (zonder dat Lisa haar vasthoud en zonder Kanoa). Gelukkig ook een aantal goede momenten. Achteraf douchen ging ook hartstikke goed gelukkig, want meestal is ze ontzettend panisch bij vreemde douches. Het zal een hele kluif worden om haar morgen die kant op te krijgen....

Arvid had zich met het broertje zusje programma prima vermaakt. Alleen jammer dat hij als enige tijdens zijn tijd zit. Andere tijden zijn er wel andere broertjes en zusjes, maar wel van Duitse families. Wat dat betreft treft hij het dus niet.

Terug in het hotel, wilde Zelda meteen het zwembad in. Gelukkig kon dat met oom Eddie en tante Susan, want wij zelf hadden informatie bijeenkomst bij het CDTC. Komende weken kunnen wij als ouders aan 6 workshops meedoen. Allemaal buiten therapie tijd. 

Morgen hebben we als ouders en broertje ook de familyswim. Normaal is dit op de zaterdag na de eerste therapieweek, om ook te ervaren wat het is en om kennis te maken met de therapiedolfijn. Maar nu verwachten ze een tropische storm komende vrijdag en als deze erg heftig is kan de swim op zaterdag niet doorgaan. Dit risico willen ze niet nemen en plannen ze het nu dus komende week in. 

Morgen dus om verschillende redenen een spannende dag.......hou zou Zelda reageren?

Dag 5: IJsjes

Vanmorgen Zelda al erg vroeg wakker. Nog voor het ontbijt is ze met Arvid en papa naar de speelkamer gegaan. Heerlijk vadertje en moedertje gespeeld. Moeder was jarig (Zelda) en ze werd 27 jaar. Papa (Arvid) heeft voor haar gekookt en dan had je natuurlijk nog de baby. Weer aan het ontbijt en daarna was het toch echt weer zwemtijd. Niet echt plannen voor vandaag. Maar om half 12 was ze het bad toch wel een beetje zat en wilde weer graag naar de speelkamer. Eerst maar even lunchen, daarna speelkamer. Maar ondanks dat de speelkamer onder een onderkapitaliseer zit en er behoorlijk de wind doorheen kon lazen, was het er toch niet echt uit te houden. Toch besloten om een stukje te gaan wandelen en op de boulevard een ijsje te gaan halen. Wat een warmte, zelfs de bewoners waren aan het zweten, en die zijn toch best wel wat gewend. Ook het vinden van een ijsje viel tegen. Uiteindelijk een Italiaans restaurant en bij navraag bleken die wel ijs te hebben. Chocola of vanille. Wij aan een tafeltje in de schaduw en in de wind op het terras, petten af, zonnebrillen af. En overal zweetdruppeltjes. En we hebben echt makkie aan gelopen. Ijs was heerlijk en weer makkie aan terug naar hotel. Snel omkleden en het zwembad weer in. Vanavond op tijd naar bed. Morgen eerste therapie dag. We moeten al om 7.30uur bij het CDTC zijn. spannend allemaal! Therapeut wordt Lisa en therapietijd  van 8 tot 10. We hebben begrepen dat Zelda ook een vaste dolfijn krijgt voor de tijd dat ze hier is. Morgen meer.....

Dag 4: Ons eerste uitje...

1 van de dingen waar Zelda toch wel een hekel aan heeft is ‘insmeren’ en hier heeft ze de pech dat het elke dag moet. Zowel met zonnebrand als met anti-insect. Afgelopen dagen redelijk een strijd, maar vanmorgen alleen maar met de zonnebrand, met een beetje afleiding van papa terwijl mama direct na het wassen begint met smeren, viel het gelukkig mee. Vervolgens na een half uur tijdens het tv kijken, de onbedekte delen zonder problemen kunnen insmeren met anti-insectenspul. En niet voor niets, want de zon schijnt pittig vandaag. Het is hier zelfs voor de lokale bevolking erg warm en een hitte waarschuwing. Temperaturen van boven de 35 graden (in de schaduw) op het heetst van de dag. Maar goed, in plaats van meteen het zwembad in duiken zoals de afgelopen twee dagen, vandaag andere plannen. We gaan naar de Struisvogel farm. Een uitje waar ook Zelda mee naar toe kan. Rolstoel taxi was redelijk een probleem. Uiteindelijk kwam er een Van, waarbij er ter plekke gewoon twee stoelen eruit werden gehaald, de rolstoel erin werd getild en wij op de stoelen eromheen. Niks niet vastzetten of gordels. Het was overigens een leuk uitje, waarbij we in een safari truck een tour over de Farm maakten. Zelda vond dat gehobbel geweldig en ze ging telkens tijdens het rijden staan, zich optrekkend aan het bankje voor haar. De rolstoel kon niet mee, dus die lieten we achter in de souveniersshop. Ze heeft zelfs de struisvogels gevoerd. Na de tour nog heerlijk met zijn allen in het restaurant gegeten, struisvogelhamburger, struisvogel kroket, struisvogel omelet. Het smaakte heerlijk. Bij terug komst in het hotel waren we toch wel een beetje oververhit, dus de rest van de middag hebben we in het zwembad doorgebracht.20160924_123005_resized_1

Dag 3: Zwemmen....

Vannacht Zelda weer om 2 uur wakker. Tegen 5en viel ze weer in slaap om om 6 uur weer wakker te worden. Zelda wilde na het ontbijt weer erg graag het zwembad in. En de de kinderen hebben dat tot aan de lunche volgehouden. Toen moesten ze eruit om een broodje te eten. Na het eten wilde Zelda direct weer naar het zwembad, maar wij wilden eigenlijk wel even naar het Sea Aquarium.  Maar eerst moest er weer gesmeerd worden met zonnebrand en antiinsecten spul. En dat gaat gepaard met een heleboel strijd bij Zelda. Maar jee wat is het warm hier. Dus we zijn maar maximaal een halfuurtje geweest en toen weer terug naar het hotel om wat te drinken en richting strand te gaan (loopafstand). Heerlijk koel water en Zelda weer lekker zwemmen. Maar weer richting etenstijd en dus weer terug naar hotel en ook dat nog even het zwembad in om vervolgens even lekker te douchen. Ondertussen had papa lekkere pannekoeken gebakken, dus met zijn alle lekker smullen. veel betere dag dan gisteren gelukkig. Hopelijk vannacht wat langer slapen....